Włoch Pietro Marcello w 2007 roku wyjechał z Wenecji z nagrodą Pasinetti Doc za swój film Il passaggio della Linea. Reżyser poetyckiej Paszczy wilka (La bocca del lupo, 2009), którą oglądaliśmy w głównym konkursie zeszłorocznej edycji Nowych Horyzontów, w tym roku na Lido pokaże swój nowy film Il silenzio di Pelešjan, poświęcony ormiańskiemu mistrzowi kina. Artavazd Pelešjan został "odkryty" na Zachodzie w 1983 roku przez francuskiego krytyka Serge'a Daneya. Jak zwykle w przypadku Marcello Il silenzio... nie jest ani klasyczną biografią, ani klasycznym dokumentem, to raczej rezultat niezwykłego przedsięwzięcia: filmowania (ponownego odkrywania) po raz pierwszy od trzydziestu lat jednej ze znakomitości filmowego świata.

Charakteryzujące się wielką intensywnością kino Pelešjana, znajdującego się pod wpływem Siergieja Eisensteina i Dżigi Wiertowa, jest w znacznej mierze eksperymentem montażowym. W filmie, który Marcello nazywa portretem pamięci, znalazła się nakręcona kamerą 16 mm relacja ze spotkania z Pelešjanem w Moskwie, materiały archiwalne, fragmenty jego prac, a nawet sceny z jego dyplomowego filmu, zrealizowanego w prestiżowym moskiewskim Instytucie Filmowym. Celem "dokumentu" było oddanie pełnej sprzeczności, twórczych wibracji i ekspresji osobowości reżysera, zamkniętej w jego zapomnianym dziele.

W Wenecji będzie można też zobaczyć dwa krótkometrażowe filmy Artavazda Pelešjana: Vremena goda (T'arva yeghanaknere; Seasons, 1975) i Žizn' (Kyanq; Life, 1993).