Opis filmu

Przed Instytutem Benjamenta Quayowie kilkakrotnie wyprawiali się w świat Roberta Walsera – w Stille Nacht I (Dramolecie), Stille Nacht III (Opowieściach z lasku wiedeńskiego) i Grzebieniu. Grzebień to ich pierwsza przymiarka do Jakoba von Guntena (pod koniec lat 80. Quayowie wciąż nie byli pewni, czy uda im się zrealizować pełnometrażową wersję, rozważali też łączoną wersję aktorsko-lalkową). Podkreślili w niej podstawowy, bajkowy schemat relacji między głównymi bohaterami powieści Walsera – Jakubem-księciem, Lisą-śpiącą królewną i Johannesem Benjamenta (tu: ogrem, strażnikiem królewny, wygrażającym księciu sękatym palcem). Na ścieżce dźwiękowej, oprócz muzyki Lecha Janowskiego, słychać szeptaną, wielojęzyczną „narrację” Witolda Szejbala. Jak pisała Laura U. Marks, w podejściu do przedmiotów „wiele łączy Quayów z Walserem, którego stosunek do rzeczy był nie tyle fetyszystyczny, co animistyczny. W jego utworach przedmioty są obdarzone własnym życiem, którego nie zawdzięczają kontaktowi z ludźmi, ale posiadają je z natury”. Kto zatem śni w Grzebieniu? „Śpiąca królewna” czy tytułowy grzebień?

Jakub Mikurda