Obsada

Jean Pierre Gorin.

Opis filmu

Ten nakręcony w Czechosłowacji na zamówienie niemieckiej stacji telewizyjnej film to bodajże najbardziej kontrowersyjna z produkcji Grupy Dzigi Wiertowa. Zamiast ronić łzy nad krajem, którego pragnienie wybicia się na niepodległość zostało zdławione w 1968 roku, poddano go surowej krytyce, sam fakt inwazji przez wojska Układu Warszawskiego praktycznie pomijając. Ponadto, Godart beszta tu Verę Chytilovą za to, że reżyseruje burżuazyjne filmy jak jej zachodni koledzy. Głównym tematem Pravdy jest jednak nie tyle sytuacja w Czechosłowacji, ile stan socjalizmu w europejskim bloku wschodnim. Ten stan daleki jest od ideału. O tę rozbieżność autorzy filmu oskarżają „rewizjonizm” – chorobę, na którą zapadli zarówno polityczni liderzy Czechosłowacji, intelektualiści, jak i zwykli obywatele. Rewizjonizm to odchylenie od „czystego” marksizmu-leninizmu, które doprowadziło do konsumeryzmu, nacjonalizmu i flirtowania z zachodnim imperializmem. Film ma formę listu z podróży starego komunisty do jego towarzyszki, którzy są symbolami pierwotnej czystości proletariackiej rewolucji. Nazywając swych ukrytych za kadrem bohaterów Włodzimierzem i Różą, Godard czyni aluzję do korespondencji, którą w rzeczywistości ta para z sobą prowadziła.

Ewa Mazierska