Obsada

Ellen Page, Maxwell McCabe-Lokos, Ari Cohen, Erin McMurtry

Opis filmu

Bruce McDonald w filmie Fragmenty Tracey pokazuje nieskrystalizowane jeszcze myśli i uczucia zagubionej nastolatki Tracey Berkowitz (Ellen Page) w innowacyjnej oprawie wizualnej, na podzielonym ekranie. Tytułowa bohaterka wyrusza z rodzinnego miasteczka do Winnipeg w poszukiwaniu zaginionego brata. Bez środków do życia, włóczy się po ulicach nieznanego miasta i spotyka wyalienowanych, samotnych ludzi. Musi sobie także poradzić ze wspomnieniami o dysfunkcyjnej rodzinie i z wciąż żywymi uczuciami do byłego chłopaka. Na swojej drodze w głąb miasta i własnych uczuć, Tracey dostrzega czasami swego zaginionego brata - a przynajmniej tak jej się wydaje. Niespójne, fragmentaryczne myśli i działania głównej bohaterki są odzwierciedlone w nerwowej, podzielonej lub rozbitej strukturze obrazu. Osiągając momentami styl kinowego kubizmu, McDonald odważnie łączy formę i treść w niepokojącym i nadzwyczajnie przekonującym obrazie zranionej psychiki.

Tom McSorley

Dysfunkcyjna rodzina, dojrzewająca, nienawidząca siebie i swojego ciała nastolatka, bunt i tragedia. Tracey (w tej roli błyskotliwa i nagradzana Ellen Page) prowadzi pierwszoosobową opowieść o swoich inicjacjach - w sferze przyjaźni, seksu i przemocy. Reżyser kręcił film dwa tygodnie, ale postprodukcja zajęła mu dziewięć miesięcy - i to widać.

Fragmenty Tracey to jedno z najciekawszych i najodważniejszych zastosowań poliwizji, czyli multiplikacji ekranowej, wielości obrazów. Kadry są tu w ciągłym ruchu - mnożą się do trzech, czterech, siedmiu, a nawet 13 części, dzielą się poziomo, pionowo i na skos, scalają z powrotem, barwią pod wpływem filtrów, przenikają i nakładają, przemieszczają się z lewej na prawą, z góry na dół. Dzięki temu oglądanie filmu jest nieustającą przygodą i fascynującym percepcyjnym wyzwaniem. Fragmentacja obrazuje dezorientację bohaterki i chaos wkradający się do jej życia, ale stanowi też po prostu formalną zabawę, pokazującą horyzonty współczesnego montażu wertykalnego, możliwego dzięki wideo-artowi, komputerom i Internetowi. Jeśli chodzi o to ostatnie medium, reżyser po oficjalnej premierze filmu zaprosił wszystkich chętnych do udziału w konkursie na ułożenie własnej wersji tych puzzli.

Jan Topolski