Obsada

Pedro Motta, Gibi Cardoso, Beto Magalhães

Opis filmu

Andarilho jest drugim filmem z trylogii Guimarãesa poświęconej samotności, kontynuacją filmu A Alma do Osso. Reżyser podróżował ze swoją niewielką ekipą po brazylijskich drogach federalnych w północno-wschodnim stanie Minas Geraism. Podczas podróży spotkał trzech samotnych podróżników: Valdemara, Nercino i Paulão. Bohaterowie włóczyli się bez celu, czasem przypadkowo na siebie wpadali, w efekcie każdy z nich konstruował swój własny krajobraz wokół siebie. Reżyser kręcił materiał, nie ingerując w życie bohaterów, skupiając się wyłącznie na ich świecie.
Guimarães wydaje się być kompletnie niezainteresowany samymi biografiami bohaterów, uwagę skupia na chwili bieżącej - ich przypływach złości, milczenia, anegdot, które opowiadają.

MFF Rotterdam 2008

Zawsze lubiłem bezcelowe wałęsanie się. Już dawno temu dostrzegłem istotny związek między chodzeniem i myśleniem. Im bardziej rosło moje zainteresowanie tym tematem, tym bardziej przykuwali moją uwagę ludzie, którzy nigdzie nie mogą zagrzać miejsca. Chciałem zrobić film, który wtopiłby się w ekran, tak jak to dzieje się z myślami, które rozpływają się podczas spaceru po rozgrzanym asfalcie. Składający się z wielu elementów obraz swobodnie i powoli płynie po ekranie. Chciałem poznać w pełni stan delirium, który pojawia się gdy nadmierna ilość tlenu uderza do mózgu. Chciałem zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie traktują ruch jako jedyny powód, dla którego warto żyć. Wyobrażałem sobie film, który będzie samą drogą, ścieżką, która nie ma wytyczonego celu - taką, jaką jest życie przedstawionych bohaterów.

Cao Guimarães