Obsada

Charles Chaplin, Paulette Goddard, Jack Oakie, Reginald Gardiner, Henry Daniell, Billy Gilbert, Grace Hayle, Carter de Haven

Opis filmu

Film, który powstał ze złości, że ktoś splagiatował kształt wąsika Charliego nie może być poważny. Jednak tylko Chaplin potrafi tak mistrzowsko lawirować pomiędzy powagą, banałem, sentymentalizmem, patosem, ostrą satyrą, groteską, a jednocześnie prostotą i wzruszającą naiwnością wywodzącą się z czasów, kiedy kino jeszcze nie mówiło. Wykorzystując wszystkie konwencje i chwyty klasycznej komedii, począwszy od scenariusza opartego na podobieństwie głównych bohaterów i wynikającej z tego komedii pomyłek, a skończywszy na typowych dla Chaplina gagach opartych na choreografii i ruchu, Dyktator jest jednak filmem poważnym. To zatroskany głos kogoś, kto uważnie obserwuje świat i obawia się o jego przyszłość. Satyra na dyktaturę faszystowską, bezlitośnie obnażająca absurdy poglądów Hitlera. Chaplin nie tylko zniszczył przeciwnika śmiechem i sprowadził do groteskowego absurdu jego idee, ale także rozprawił się z nim bezapelacyjnie pod względem moralnym (Adam Garbicz). Do historii kina przeszły sceny walki na makaron między dwoma dyktatorami czy "taniec" fryzjera Harü z niewypałem. Chaplin w mistrzowski sposób łączy gagi sytuacyjne rodem z epoki kina niemego i wspaniałe, wręcz baletowe etiudy, np. tę gdy Hynkel upojony wizją swej wielkości w miłosnym wręcz uścisku tańczy z globusem.

Monika Kocbuch