reżyseria:		Wojciech Jerzy Has, Stanisław Urbanowicz
scenariusz:		Wojciech Jerzy Has, Stanisław Urbanowicz
zdjęcia:		Mieczysław Jahoda, Antoni Wawrzyniak, Mieczysław Vogt
produkcja:		Wytwórnia Filmów Oświatowych
wersja językowa:		polska
barwa:		cz.-b.

Warszawa. Lato 1952 roku. Zlot Młodych Przodowników Pracy. Has pokazuje codzienne życie namiotowego miasteczka. Rejestruje przygotowania do pokazów gimnastycznych oraz sam występ. Film w swojej poetyce zawiera elementy relacji z wielkiego wydarzenia sportowego. Jest jednocześnie interesującym zapisem stalinowskiej rzeczywistości w Polsce przed październikową odwilżą w roku 1956.

Piotr Litka

reżyseria:		Wojciech Jerzy Has
scenariusz:		Wojciech Jerzy Has
zdjęcia:		Adolf Forbert
muzyka:		Zygmunt Wiehler
obsada:		Owczarek, Kazimierz Dejunowicz, Edmund Biernacki
producent:		Aleksander Pękalski
produkcja:		Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski
źródło kopii:		Wytwórnia Filmów Fabularnych i Dokumentalnych
wersja językowa:		polska
barwa:		cz.-b.

Średniometrażowy fabularny debiut Wojciecha Jerzego Hasa, będący poetycką przypowieścią o dzieciństwie. Już w tym filmie pojawia się charakterystyczny dla późniejszej twórczości reżysera świat przedmiotów-symboli: okno czy antykwariat przypominający rupieciarnię marzeń oraz motyw brutalnego zderzenia świata wyobraźni i snu z rzeczywistością. Harmonia nie była rozpowszechniana w polskich kinach. Reżyserowi zarzucano wówczas formalizm. Film miał swoją premierę dopiero w roku 1981.

Piotr Litka

reżyseria:		Wojciech Jerzy Has
scenariusz:		Wojciech Jerzy Has
zdjęcia:		Olgierd Samucewicz
produkcja:		Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski
wersja językowa:		polska
barwa:		cz.-b.

"Kraków – miasto mego dzieciństwa i mojej młodości. Widzę je przez mgłę wspomnień, takim, jakim było przed laty" – tak zaczyna się komentarz Tadeusza Makarczyńskiego do impresji Moje miasto – nostalgicznego filmowego powrotu Wojciecha Jerzego Hasa do miejsc i ludzi z przeszłości. Widmowe, odrealnione obrazy Krakowa reżyser umiejętnie łączy ze scenami fabularyzowanymi, z opowieścią o mieście historii i odkrywaniu świata przeszłości, o dojrzewaniu artysty.

Piotr Litka     

reżyseria:		Wojciech Jerzy Has
zdjęcia:		Mieczysław Verocsy
muzyka:		lektor: Andrzej Łapicki
produkcja:		Polska Kronika Filmowa
wersja językowa:		polska
barwa:		cz.-b.

Reportaż z fabryki im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Has pokazuje kolejne etapy powstawania nowego parowozu Pt 47. Od kreślarni, poprzez kolejne warsztaty, aż po gotową maszynę, która zbudowana zostaje w poznańskiej w fabryce w ciągu zaledwie trzech dni. Typowy dla lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku reportaż pokazujący trud polskiego robotnika i efekt jego ciężkiej pracy.

Piotr Litka

reżyseria:		Wojciech Jerzy Has, Jan Zelnik
scenariusz:		Wojciech Jerzy Has, Jan Zelnik
zdjęcia:		Karol Szczeciński
montaż:		Halina Kubik
muzyka:		Tadeusz Szeligowski, lektor: Andrzej Łapicki
producent:		Władysław Gniazdowski
produkcja:		Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych
wersja językowa:		polska
barwa:		cz.-b.

Dokumentalny zapis pierwszej akcji żniwnej w Spółdzielni Produkcyjnej Czujność w Kolnicy. W lipcu 1950 roku rozpoczął się tam swoisty wyścig z czasem. Pierwsza akcja żniwna miała z jednej strony udowodnić, że utworzone niedawno państwowe gospodarstwo rolne udźwignie ciężar żniw, z drugiej zaś – przekonać niezdecydowanych rolników (i widzów filmu) do pracy w kolektywie. Zawierający ideowy przekaz Pierwszy plon pozostaje filmową opowieścią o zbiorowym wysiłku zakończonym szczęśliwym finałem.

Piotr Litka     

reżyseria:		Wojciech Jerzy Has, Stanisław Różewicz
scenariusz:		Wojciech Jerzy Has, Stanisław Różewicz
zdjęcia:		Władysław Forbert
montaż:		Janina Niedźwiedzka
muzyka:		Henryk Swolkień
producent:		Zygmunt Kniaziołucki
produkcja:		Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski
wersja językowa:		polska
barwa:		cz.-b.

Dokumentalna impresja z komentarzem Jerzego Piórkowskiego opisująca odbudowę Warszawy ze zniszczeń wojennych. Typowe dla Polskiej Kroniki Filmowej początkowe dynamiczne ujęcia filmu (ulice pełne samochodów i przechodniów, kawiarnie i szyldy sklepów) przechodzą w poetycki opis świata ruin, świata poza czasem, świata tytułowej ulicy Brzozowej. I w tym filmie pojawiają się ulubione motywy z późniejszych filmów Hasa: samotny bohater wędrujący przez puste przestrzenie czy osobliwa scenografia zrujnowanych domów.

Piotr Litka