Oglądając starannie zakomponowane kolorystyczne kompozycje, z których składa się ostatni film Jima Jarmuscha The Limits of Control, trudno nie zadawać sobie pytania, jak taka a nie inna gama kolorystyczna wpływa na odbiór tego, co na ekranie, jak działa na zmysły, jakie wywołuje emocje. Filmowa teoria koloru z pewnością miała tu zastosowanie. W rozmyślaniach na ten temat mogłaby pomóc specjalistka w dziedzinie Patti Bellantoni, wykładowczyni w Conservatory of the American Film Institute w Los Angeles, gdzie prowadzi zajęcia z koloru i narracji wizualnej dla reżyserów, operatorów, scenarzystów i scenografów. Jej książka Jeśli to fiolet, ktoś umrze - teoria koloru w filmie (w przekładzie Moniki Dańczyszyn, Wydawnictwo Wojciech Marzec) w listopadzie zeszłego roku trafiła do polskich księgarń.

Jak twierdzą wydawcy, to publikacja przełomowa. Wyjaśnia, jak kolor wpływa na widownię i narrację, na filmowe postaci oraz rozwój scen. Bellantoni, która ma za sobą lata badań nad psychologią koloru i nad jego zastosowaniem w kinie, zebrała ponad 60 filmów i pogrupowała je z uwzględnieniem stref wpływów sześciu głównych kolorów. Na przykładach wyjaśnia, jak każdy z kolorów uruchamia konkretne stany emocjonalne i reakcje widzów, służąc również do wzmocnienia i zwielokrotnienia emocji postaci. Polecamy.

Więcej