Gianni Di Gregorio podczas 11. NH rozgrzał nam serca zabawną, wakacyjną atmosferą swojego obsypanego nagrodami (m.in. nagrodą Luigi De Laurentiisa na festiwalu w Wenecji) debiutu Obiad w środku sierpnia (2008). Zagrał w nim główną rolę - niemłodego już Rzymianina w wiecznych finansowych tarapatach, wielbiciela białego wina, mieszkającego z matką, która pochłania całą jego uwagę i czas, utrudniając mu życie własnym życiem. W wyniku różnych perypetii Gianni zostaje w finale Obiadu... etatowym opiekunem innych matek, które "podrzucają" mu sprytni koledzy.

Drugi film reżysera - Sól życia (Gianni e le donne, 2011) wszedł na ekrany kin we Włoszech, Francji, w krajach Beneluxu i Szwajcarii. Nazywany Jacquesem Tati z Zatybrza, porównywany do Nanniego Morettiego, Di Gregorio ponownie skupił się na swoim ulubionym temacie czyli na kobietach.

Reżyser i tym razem zagrał w swoim filmie główną rolę - emeryta ignorowanego przez żonę i córkę, marzącego o romantycznej przygodzie, mimo smutnego przekonania, że po sześćdziesiątce stał się dla kobiet niewidzialny. Jego matka, w którą ponownie wcieliła się jego rzeczywista matka, niesamowita Valeria de Franciscis Bendoni, znowu wchodzi mu na głowę. Oprócz tego, że wiedzie kosztowne życie w swojej willi w otoczeniu dzieł sztuki i przyjaciółek, z którymi gra w pokera i pije drogiego szampana, drażniąc tym ubogiego syna, będzie go jak zwykle zamęczać drobnymi prośbami i zachciankami. Mimo to bohater Di Gregorio zachowa rodzaj spokoju, którego podstawą jest wypełnione drobnymi przyjemnościami i spacerami po słonecznych rzymskich ulicach, leniwe życie.

Gianni Di Gregorio urodził się w 1949 roku w Rzymie. Ukończył reżyserię i aktorstwo teatralne na rzymskiej Accademia di Arti Sceniche. Przez trzy lata współtworzył Laboratorium Badań Eksperymentalnych kierowane przez Alessandro Fersena (współpracował wtedy m.in. z Kantorem i Grotowskim). Decyzję o karierze filmowej podjął po obejrzeniu Ulic nędzy Martina Scorsese. Di Gregorio próbował swoich sił jako asystent reżysera - współpracował z Mateo Garrone. Był także współscenarzystą jego nagrodzonej w Cannes Gomorry.

Wywiad z reżyserem o realizacji Obiadu w środku sierpnia

Sól życia (screendaily.com)