Urodził się w żydowskiej rodzinie i zapragnął zostać rabinem. W rezultacie zajął się pisaniem scenariuszy i reżyserią. Todd Solondz trafił na moment ogromnego zainteresowania kinem niezależnym w Ameryce. Zaczął realizować filmy, które kulturę amerykańską stawiają w jaskrawym świetle, ujawniającym wszystkie jej słabości, wady, śmieszności, absurdy. Każdy jego film wywołuje dyskusje m.in. z powodu kontrowersyjnych tematów, jakie porusza. Jego podejście do filmowych postaci, których nie ocenia i nie ułatwia ich oceny widzowi, nazywane bywa "talmudycznym". Sam Solondz uważa się za ateistę.

W programie 1. AFF w sekcji Dekada Niezależnych znalazły się jego Palindromy

"Ziemskie piekło wyłaniające się z filmów Solondza, przypomina bardziej to z obrazu Boscha niż z poematu Dantego - podobnie jak u holenderskiego malarza brakuje mu otaczających centrum kręgów, gdzie potępieni umieszczeni są wedle ciężaru winy. Brak wyraźnej hierarchii w strukturze odzwierciedla rozmycie wartości: tu grzeszników oddziela tylko zaabsorbowanie swoim własnym cierpieniem. U Solondza i Boscha pokraczni nieszczęśnicy żyją obok siebie, niewiele zdając sobie sprawy z cierpienia innych. W warstwie formalnej odwzorowuje to nieefektowna fabuła podzielona na epizody, z których każda przykuwa uwagę widza, nie pozwalając łatwo ogarnąć całości".

Ludwika Mastalerz: Okrucieństwo nie do przyjęcia