Obsada

Bobby Darin, Stella Stevens, Everett Chambers, Nick Dennis, Rupert Crosse, Vince Edwards, Val Avery, Seymour Cassel

Opis filmu

Spóźniony blues to pierwszy z trzech filmów, które reżyser zrealizował, dysponując hollywoodzkim budżetem. Kiedy o Cieniach zrobiło się głośno, do Cassavetesa zwrócił się Martin Rackin, szef produkcji w Paramount, z ofertą nakręcenia filmu o młodym muzyku jazzowym. Cassavetes od początku nie mógł się odnaleźć w systemie studyjnym. Lubił wspólnie z aktorami pracować nad poszczególnymi scenami, przepracowując scenariusz na etapie produkcji. W zdyscyplinowanym i podporządkowanym terminarzom Hollywood nie było na to miejsca. Cassavetes zdał sobie sprawę, że tu reżyser nie sprawuje kontroli artystycznej nad filmem, ostateczne decyzje zawsze podejmują producenci.

Historię Johna „Ghosta” Wakefielda odczytać można jako refigurację losów samego Cassavetesa. Młody pianista jazzowy zakochuje się w dziewczynie. Ma jednak problemy z zaakceptowaniem nie tylko uczucia i odpowiedzialności, jaka się z nim wiąże, ale także przeszłości dziewczyny. Opuszcza Jessicę i swoich muzyków, grywa w nocnych klubach i staje się żigolakiem. Po jakimś czasie wraca z intencją odbudowania tego, co zniszczył.

Jeszcze przed rozpoczęciem zdjęć do Spóźnionego bluesa Cassavetes w rozmowie z „New York Timesem” powiedział, że ten film to rodzaj jazzowego czy bluesowego dramatu, tematem którego jest prawda mówiąca o tym, że niezależnie od odnoszonych przez nas sukcesów społeczeństwo spycha nas tam, gdzie jesteśmy nieszczęśliwi (A.H. Weiler, By Way of Report, „New York Times” nr 9/28/60).

Elżbieta Durys